Even terug van weggeweest ...

Hey Allemaal, 
 

we hadden een erg druk weekend, dus hierbij de verhalen! Veel plezier... 

DAG 18 zondag 2 februari 2014 
Father Raj was vandaag aangekomen en was ook jarig. We hebben van hem cake gekregen en voor de rest niets speciaals gedaan. ’s Avond mochten we mee met Father Raj naar een Christelijk trouwfeest. Hij moest daar even de mis gaan leiden. Het was wel eens leuk om mee te maken. De trouw hier is wel totaal iets anders dan bij ons. Hier is het ook een kerkdienst (de mazz) en daar wordt ook alles zowat gedaan als bij ons, het is iets rommeliger opgesteld. Er zijn enkele stoelen om op te zitten, wat banken, maar de meesten zitten op de grond. Het echtpaar zelf zit in een plastieken stoel vooraan in de kerk. Hier wordt de kerkdienst niet afgesloten met een kus, maar met een gouden ketting over elkaars nek te doen… Kussen is hier niet toegestaan op dat moment. Stel je voor .. Na de mazz volgt ook de receptie. Het echtpaar wordt in een versierde auto naar een andere plaats gebracht, dit is meestal vlakbij. Er zijn heel veel zalen hier in India en al deze zalen zijn bedoelt voor een recepties van huwelijken. De gasten wandelen dan te voet of met de auto naar deze zaal. Hier is een grote zaal met allemaal stoeltjes en een podium met hevige muziekband voorzien. Het echtpaar komt hier dan op te staan en vanaf 20u tot … worden zij continu begroet door alle gasten. En als ik zeg ‘alle gasten’, zijn dat er geen 100 zoals bij ons, maar 1000. Er is ook nog een andere zaal voorzien waar er lange tafels met stoelen staan. Hier krijgen de gasten Biryani, typisch Indisch eten. Ofwel gaat het zo: je groet het echtpaar, je eet en je gaat naar huis OF je eet, groet het echtpaar en gaat dan naar huis. Er is dus geen feestje. Het is dus duidelijke niet zoals bij ons! Moest je het nog niet weten, de huwelijken zijn hier bijna allemaal ‘arranged’. Het meisje trouwt met een jongen/man die haar ouders willen. Heel af en toe gebeurt het dat een meisje echt verliefd op iemand is en dat deze jongen dan wordt goedgekeurd. Meestal is het echt trouwen omdat het moet en niet uit liefde. Zielig hé?

DAG 19 maandag 3 februari 2014
Het was een gewone dag met een gewone voormiddag lesgeven. Omdat Father Raj hier de laatste dag was, zijn we ’s avonds nog een ijsje gaan eten in Vikravandi. Het is wel gek hoe iedereen hier zich anders gedraagt in het bij zijn van een hoger persoon, zoals Father Raj. De studentes die hier ’s avonds normaal uitbundig met ons spelletjes spelen en liggen te tetteren, waren nu allemaal heel stil en geconcentreerd aan het studeren.. De vrouwen hier die normaal heel open en veel lachen met ons, waren wat serieuzer. We dachten na een tijd dat ze allemaal boos waren op ons, maar blijkbaar is dit gewoon door de aanwezigheid van een belangrijk persoon. Saleeth wist ons het volgende te zeggen: als een belangrijk persoon zoals father raj hier aanwezig is, is iedereen onderdanig tegenover hem en anderen. hij alleen is erg belangrijk en wij stellen ons onder hem op. Wauw … erg of niet? DAG 21 woensdag 5 februari 2014 Ik heb vandaag henna laten zetten. Één van de studentes hier is daar erg goed in en deed dit met alle plezier. De foto’s volgen.

DAG 22 donderdag 6 februari 2014
Wij rustig ’s morgens na het eten ons wat aan het klaarmaken voor onze lesdag tot dat er opeens kei veel rumoer is op het binnenplein. Wij kijken vanaf ons balkon naar beneden en ineens zien wij daar drie volle bussen staan. Het waren bussen dat we niet kenden. Wij begonnen ons al af te vragen wat da was eh.. wij blijven kijken en ineens stappen er een stuk of 50 politiemensen uit die bussen. Amai wij kregen al schrik zenne. Wij al aant fantaseren dat ze ons hier komen oppakken omdat wij hier de Daliths helpen en dat wij de gevangenis in moesten. Haha, wij waren al naar ons kamers gegaan en wouden onze deur al op slot doen, maar ik en Lone waren maar foto’s aant trekken en die Jeleen en Linde waren kei bang! Haha, die maar aant zeggen van ‘ale stopt nu met die foto’s, kom nu hier in de kamer!’ Als er iets was, mochten wij altijd naar Ruby bellen haha, die juf die zo altijd bij ons is he, dat jong meisje. Dus wij bellen naar Ruby, ‘Ruby, come here, what is happening?? There are policemen over here, are we going to jail???’ Hahah die Ruby al kei hard met ons aant lachen. Ze zei dat we niet moisten bang zijn, die komen hier enkel voor breakfast during there duty. Ale wij me een gerustgesteld hartje naar de school. Ruby en Saleeth hebben nog lang gelachen met onze fantasie!

DAG 23 vrijdag 7 februari 2014
We waren ’s avonds rustig een theetje aant drinken, toen er opeens wat studenten thuis kwamen van college. Er was er eentje bij die allemaal bloed op haar schort had. Toen ze vertelde wat er gebeurt was, stonden we toch even verbijsterd. In het ziekenhuis dat over ons is gelegen, is ook een school, waar heel wat studenten les hebben (die hier logeren). Er zaten drie studenten op de grond op de bus te wachten. Dit is een bushalte naast de drukke weg. En blijkbaar heeft een auto een klapband gekregen en is die auto richting die studentes gereden. Ze zijn al wat beter, maar het was naar t schijnt erg serieus met hen gesteld. We kregen kippenvel toen we dit hoorden!! We zijn helemaal klaar voor de weddingday zondag. Onze sari’s met blouse en juwelen liggen al klaar. Alle studenten en Saleeth en Ruby zijn erg benieuwd hoe we er gaan uitzien haha. We kijken er al naar uit!

DAG 24 zaterdag 8 februari 2014
We hebben een aap gezien!!!!!!! Voor de eerste keer tijdens ons verblijf hebben we een monkey gezien seg, wa een avontuur! Jeleen en Linde stonden rustig een waske te doen terwijl ik en Lone op de pc bezig waren. Ze riepen ineens, ‘oh kijk een aap!!’ Wij die camera’s boven gehaald en maar foto’s trekken, haha we voelden ons net chinezen in Antwerpen!

Later op de morgen zijn we nog even naar een meertje gewandeld. Dit was vlakbij ons verblijf. Het was er heel gezellig. Daar hebben we dan wat foto’s getrokken met de studenten en Saleeth erbij. Het was er erg mooi, maar ook weer erg extreem. Langs de ene kant zag je dode en uitgedroogde velden en langs de andere kant zag je stralend frisgroene velden.. van tegenstellingen gesproken!

Later op de dag zijn we naar Saleeth thuis gegaan. Dit was de eerste keer dat we de bus namen. Man man wat was dat!!? De heenweg ging nog wel vrij goed. We hadden plek om te zitten, dus dat was al erg aangenaam, maar om te zien hoe die bussen rijden… jaaaa.. dat is wat minder aangenaam. Die rijden even zot als de rest, tussen al die andere auto’s en vrachtwagens, toeteren heel de tijd en rijden veel sneller dan ze mogen. Dit was toch wel soms een zweetmomentje zenne! We gingen eerst nog voor Jeleen een blouse kopen voor onder haar sari. Het was er zo druk en vuil, we hebben gewoon met onze zakdoek voor onze mond en neus moeten lopen. Overal drukte en overal verkeer, echt een heel zenuwslopend uur geweest! Samen zijn we dan ook daar nog terplekke wat eten gaan kopen, want we gingen bij haar thuis eten. Saleeth woont niet op zichzelf, maar woont bij haar broer en soms ook eens bij haar zus. Ze heeft geen eigen woning, maar haar schoonzus (vrouw van haar broer) was suuuuper blij dat ze voor ons wat mocht koken en ons mocht verwelkomen. We hebben daar echt kei kei goed gegeten! Samosa’s, rijst, Toke (zo een lekker tomatensausje met ajuin hmm) idleys (rijstponsjes), eggpuffs (deeg met ei in en groentjes),… enzovoort! Het was echt een geweldig lekkere maaltijd! ’s Avonds afscheid genomen en terug met de bus naar huis gegaan, … maar dan… de terugreis… De bus zat stampvol, wij moesten er wel bij anders moesten we nog kei lang op de volgende bus wachten. Ik en Jeleen begonnen al heel claustrofobisch te worden van al het geduw en getrek. Als Indiërs hier namelijk een plaatsje op de bus zien, zullen zij het niet laten om te trekken en te duwen om toch die ene plaats te kunnen bemachtigen. Zijde nu een kind of ne grote mens, geduwd zul je worden! Er was dan ook nog eens ruzie op de bus, omdat er een dronkaard zen eigen niet kon vasthouden en tegen iedereen leunde. Dus dat geroep tegen elkaar, de warmte, de drukte, alles bij elkaar dus, maakte dat het een echte hel was. Waren wij blij dat we eraf waren seg. We waren allemaal zo moe en misselijk! Saleeth was erg bezorgd, maar vond het erg grappig dat we dit zo meemaakte! It’s an expierence hé, zei ze. Ja men botte, zotte experience! Waren we blij dat we in ons bedje lagen!

DAG 25 zondag 9 februari 2014
Vandaag zijn we naar het weekendcenter gegaan. Vroeg opgestaan om een uur op de bus te zitten. Het weekendcenter wordt geleid door Juliyes. Een jonge vrouw die instaat voor de verzorging en educatie van een 40tal studenten. Hier gaan we om het weekend heen. We spelen dan allerlei spelletjes. Zij leren ons dingen en wij leren hun dingen. Ze hebben de leeftijd van 8-16 jaar. Ze zijn erg lief en kijken erg op naar ons. Het is wel een heel andere manier van ‘lesgeven’ dan wat we hier op de school doen. Binnen twee weken gaan we er weer naar toe en zouden ze graag meer Engels willen leren. We zullen dus allerlei dingen moeten voorbereiden tegen dan! spannend! Na het weekendcenter zijn we weer naar huis gegaan om ons klaar te maken en onze sari’s aan te doen. al de studentes kwam ons helpen en vonden ons er magnifique uitzien haha. We hadden ons voor het eerst eens geschminkt en heel wat juwelen aangedaan. We voelden ons allemaal veel beter en even erg mooi. Wij leven hier altijd ongeschminkt en het was echt kei raar om ineens schmink te dragen! Nadat we helemaal opgemaakt waren, onze sari’s aanhadden en klaar waren, waren de studentes er al om duizend foto’s van ons te nemen. We hebben heel wat foto’s genomen. Het was erg leuk!! ’s Avonds zijn we dan met een taxi naar de kerk gegaan. Onze driver voor den jeep was er niet dus moesten met de taxi. Daar was hem dan den taxi, een klein Cliotje. Wij met zes dien auto in. Kwou eigenlijk al op het dak gaan zitten, maar dat mocht niet. Dan maar met vier vanachter en twee op de passagierszetel. Bang voor controle? Ze zouden ze hier nog feliciteren omdat ze met Belgen in den auto zitten! Toen we aankwamen aan de kerk, vroegen we even uit interesse of het een geregeld huwelijk was. Dit was het geval… en toen vroegen we met wie ze trouwt… dit ga je niet geloven… Nonkel Paul hou u vast aan de takken van de bomen… Dit meisje trouwt met haar nonkel… Hier wordt dus aan incest gedaan. Hier zijn de families zo talrijk en zo groot dat het leeftijdsverschil hier niet groot is. Naddia is 26 en haar nonkel 29. Er wordt hier niets uit liefde gedaan, maar enkel voor, ja voor wat? Omdat dit goed uitkomt. Het is een goede partij voor beide families? We waren er echt niet goed van! Na de kerkdienst en receptie volgt de huwelijksnacht. Dat is de nacht dat ze waarschijnlijk een kind moeten maken. Het is hier een normaal gebeuren dat hier binnen de familie wordt getrouwd.

DAG 26 maandag 10 februari 2014
Gisteren zijn we om half 6 opgestaan om rond 6 u door te rijden naar Chennai. Uiteindelijk was het 7 uur dat we in de auto zaten… Indiërs en op tijd komen is geen goede combi. Chennai is echt een té drukke stad, wij hebben het laatste uur gewoon in file liggen rijden. En file daar is nog net iets anders dan hier. Iedereen neemt zijn voorrang, probeert zich er tussen te wringen, ligt te toeteren… pfffff stress zenne! Ma swat, de shoppingmalls waren wel keeei awesome! Er was een meer Indisch center, met echt allerlei winkeltjes voor souveniers. Ik heb mij daar is goe laten gaan en goeeee liggen onderhandelen. Hebben heel wat gekocht, maar helemaal niet voor veel geld. Een beetje verder van dat center was er nog een shopping mall. Dit was echt een kei graaf! Kei groot en shiny, net zoals in België maar dan veel groter. Alle winkels van in het shopping waren er ook! Zalig gewoonweg! Uiteindelijk maar om 23.30 thuis gekomen. Kei moe en voldaan ons bed in om de volgende dag om 7.30 terug te moeten opstaan. Pfff!